تأثیر صمغ های گوار و کربوکسی متیل سلولز بر ویژگی های شیمیایی، رئولوژیکی، ارگانولپتیکی، و بیاتی نان چاپاتی

نان چاپاتی از پرمصرف ترین نان های کشورهای جنوب شرق آسیاست که به شکل تازه، بافتی نرم دارد، اما طی نگهداری کوتاه مدت، بافت آن سفت و بدون انعطاف می گردد. در این تحقیق تأثیر افزودن صمغ های گوار و کربوکسی متیل سلولز در دو غلظت 25/0 و 5/0 درصد بر کیفیت نان چاپاتی مطالعه شد. براساس نتایج، استفاده از سطوح گوناگون صمغ ها ، سبب افزایش میزان رطوبت و خاکستر نمونه ها، بهبود ویژگی های رئولوژیکی همچون جذب آب، زمان گسترش خمیر، افزایش پایداری خمیر، کاهش درجۀ سست شدن خمیر، و افزایش عدد والوریمتری و ویژگی های ارگانولپتیکی مانند مزه، رنگ پوسته، قابلیت جویدن، بافت، شکستگی و پارگی پوسته، و همچنین بهبود ویژگی هایی چون قابلیت کشش خمیر، عدد نسبت، و کاهش میزان بیاتی نمونه ها در مقایسه با نمونه های شاهد (فاقد صمغ) گردید و نمونه های دارای 5/0 درصد صمغ گوار به عنوان بهترین تیمار معرفی شدند.